Dening : IROS
Suruping donya wis ganti dadi esuk, swara manuk kang ngoceh ing dhuwur wit cedhak omah, nangekake wong wadon sing turu ing kasur putih. Kamare ora rapi nanging bisa gawe penak sing duwe.
Satumpuk buku-buku pelajaran ning dhuwur meja, sing mau bengi bar dinggo sinau dijupuk lan dilebokake ning tas.
Sepasang sandal sing ana ing ngisor amben dinggo banjur mlaku liyat-liyut nuju kamar mandhi sing cedhak karo ambene. Dheweke banjur adus, ora lali nganggo sabun lan shampo.
Sakwise adus banjur metu seko kamar mandhi lan nganggo seragam
putih abu-abu sing anyar ketok cocok dinggo, wong wadon iku banjur mlaku nuju
kaca sing ana ing cedhak rak-rakane. Nyisiri rambute sing dawa, alus lan endah.
Ora lali nganggo jepitan pita warna abang saengga nambah gawe ayune. Mbak Tuti
sing gaweane ngrawat dhawuhi Bestari supaya gek sarapan ing meja makan.
Sakwise iku, Bestari wis nganggo seragam rapi lan tas
sing kebak karo buku pelajaran musik. Kabeh keluargane wis nunggu
arep sarapan bareng. Bestari banjur maem. Sak wuse iku langsung mangkat
sekolah, nganggo motor. Bestari nge-gas banter, nuju sekolahe sing cedhak karo
omahe.
Pak Satpam ning arep gerbang maringi aba-aba tanda gerbang wis
arep ditutup. ”Nyuwun sewu Pak, gerbange ampun ditutup rumiyin. Kula ajeng
mlebet Pak. Nyuwun tulung dipun bikak Pak.
“Bestari, kowe ki rak siswa anyar ta, mangkat sekolah kok awan ngene
iki. Iki ki lagi sepisanan mangkat sekolah, eh kok telat. Piye nek dina
sateruse?” Pitakone pak Satpam. Bestari meneng nggolek akal supaya bisa mlebu. Bestari
gawe rupa melas kaya wong telung dina ora mangan. Ngrasa mesakake, pak Satpam
banjur mbukakke gerbange karo kandha kanthi nggrundel ”Awas ya, nek sesuk telat
maneh! Ora arep tak bukake gerbange!”.
Bestari langsung markirke motor terus mlebu kelase sing anyar.
Kelase apik lan mewah kanggo sekolah seni. Ruang kelase
jembar sarta akeh barang-barang sing bisa gawe suara merdhu kayata
piano, drum, gitar listrik, gitar akustik, terompet, harmonica, biola lan
sapanunggalane. Temboke dikeki ukiran gambar–gambar tembang. Pokoke kabeh sarwa
tembang”.
“Apa bener kowe sing jenenge Bestari Putri?” Pandangune bu Guru.
Bestari matur kanthi alus “Ee…enggih bu, kula Bestari Putri. Bu guru saged
nimbali kula Tari mawon. Kahanan apa iki, Bestari ora ngerti. Bestari
mung bisa mikir lan nebak-nebak wae. Ing jero batine : “Ngapa kok bu guru takon
kaya ngono? Apa merga aku telat suwi mlebu kelas. Apa merga ora nothok lawang?. Apa ya?
Lamunane rampung sakwise bocah wadon ayu ning
ngarepe ngayonke tangane ning arep rupane.”Hey., Bestari kowe ki ngapa? Apa
kowe lagi lara? Ngapa kok rupamu kaya wong sing lagi ndelok hantu gentayangan?” Bestari
dadi kaget krungu ana hantu gentayangan “Haa? Apaa? Hantu? Hantu endi hantune?
Simbahku bisa ngusir hantu lho, ben tak celuke simbahku supaya hantune ditangkap.
Kabeh meneng pada binggung siji lan sijine.
Sakwise kuwi kelas sing
maune tenang dadi rame..” Haa ha haa… Bestari, Bestari kowe ki ngomong apa ta?
Hantu? Jelas-jelas hantune ki kowe, kok malah takon, kowe ora ngerti ta? Kowe
ki kaya hantu. Rambutmu dawa, ireng, kulitmu putih kaya susu, ditambah bunderan
ireng nang mripatmu. Coba kowe madhep mburi, mesti ana bolongane, ha ha haaa” aloke
salah siji murid lanang. Bestari nutupi mripate, isin merga bunderan ireng
nang mripate kuwi disebabake kurang turu. Bestari kelingan mau
bengi turu jam siji bengi amarga kesenengen gawe lagu aransemene. Bu
guru nyedhaki Bestari, banjur takon “mau bengi kowe turu jam pira Bestari? Kowe
ora kelingan nek dina iki dina sepisanan mangkat sekolah ta?” Bestari sing isih
isin mbukak tangane sing nutupi rupa ayune.” Kula nyuwun pangapunten
bu”. Bu Guru memaklumi
wangsulane Bestari, terus neruske pelajaran kepisan mau sing
sempet mandhek. ”Ya uwis, anak-anaku, sak iki bu guru pengin ngerti bakat
kepisan kowe kabeh, mboh kuwi nari, nyanyi, mainke alat
musik terserah kowe, sing penting maju nyang ngarep.”
Siswa pada maju nyang ngarep nunjukake bakat sing diduweni. Bocah
lanang kang perawakane dhuwur, rambut ireng, ganteng maju nyang
ngarep kelas, banjur nari. Tangane tengen lan kiwa prigel
nyelaraske karo tembang. “Rep ring ding dong ring ding dong. Tangane kaya sayap
garuda sing mabur ing angkasa, sikile kaya robot modifikasi sing wis canggih. Ing
pungkasan, tariane sampurna banget. Suara keplokan saka siswa liya gumbleger.
Mak dheg rasane ning jero atine Bestari nalika kancane lanang kuwi
mau mlaku nuju ing ngarepe lan nepuk pundake sing cilik.
Saiki giliranmu. “Muga-muga sukses anggonmu maju”, kandhane siswa lanang sing
lagi wae joget.
Batine Bestari rada geter kaya wong kang lagi ketaman
asmara. Bestari banjur maju neng ngarep cedhak piano. Bestari banjur ngawiti
main piano karo nyanyi. Swara piano kang merdhu, endah, alus lan bisa gawe tentreming
para siswa kang ngrungokake. Kabeh kanca-kancane Bestari mung meneng, kesengsem
marang suara piano lan suarane Dinda.
Ana lagu ning kalbuku,
Kuwi lagu sing nggawe aku tentrem,
Meneh lan meneh,
Aku nduwe angen,
Angenku ora bakal mandhek nang kene,
Aku percaya karo mimpiku,
Aku mung wong wadon sing duwe mimpi,
Aku percaya karo mimpiku,
Sak wuse Bestari rampung, kanca-kancane padha ngalembana,
“Bestari, Bestari , Bestari”. Swara keplok lan suraking kanca-kanca mbata
rubuh. Para siswa ing kelas liya padha
melu ndelok lan keplok-keplok.
Ana wong wadon ayu ndelok Bestari, sing duwe rasa iri. ” Bestari,
aku, ora bakal kalah karo kowe“, kandhane Ajeng neng jero batine karo ninggalke
kelas iku,.
~~nang kantin sekolah~~
“Wah, Bestari, penampilanmu apik banget, swaramu merdhu lan alus
bisa gawe tentrem nang atiku”, kandhane Susi.
” Bestari, Luar biasa, bakatmu luar biasa, tanganmu trampil mijet
grand piano kuwi”, tambah wong lanang keriting iku. Kamangka, Susi lan Binsar duwe
bakat sing padha luar biasane. Susi sing duwe awak apik bisa nari, lan Binsar
sing setya karo gitare sing digawa nang ngendi-ngendi.
~~6 wulan sakwise ~~
Bestari terus terusan sinau supaya bisa ngembangke bakat sing di
duweni. Bocah iku ngrasa ora puas karo kemampuane. Gegayuhane, bakal nerusake
sekolah ing luar negeri yaiku Universitas Seni London gedhe banget. Nalika dina
kang untung Bestari entuk pengumuman saka Ibu guru.
“Anak-anaku, Ibu arep ngumumake kanggo para siswa. Ibu
pengin ngucapake selamat kanggo kowe kabeh, muga-muga kowe kabeh bisa sukses”.
Suasana dadi rame lan kabeh siswa dadi penasaran. “Punapa pengumumanipun bu
Guru? Mboten sah damel penasaran to Bu”. Kandhane salah sawijining siswa.
Sakwise suasana tenang bu Guru nerusake pangandikane mau. ” Bestari, Susi, Ajeng,
Binsar lan Rendi entuk beasiswa sekolah nang Universitas Seni London tanpa
biaya, kowe ya padha entuk pesangon saka pemerintah. Sak wulan engkas kowe padha
arep Ujian Akhir. Ibu Guru duwe pangarep-arep kowe bisa nampilke sing paling
apik nang ngarep juri.
”Kabeh kaget, apa maneh wong lima mau. Bestari kaget. Akhire angen-angene
bisa kelakon. Mak plong rasane kaya entuk dalan nggayuh angene saksuwene iki.
Dina arep ujian akhir sansaya cedhak, Bestari sinau kanggo ujian, dheweke
ora gelem gawe kuciwa wong tuwane lan kancan-kancane. Bestari wis duwe lagu
sing dikarang dhewe kanggo tampil sesuk nang ngarep juri. Panggung wis disusun
rapi panitia. Juri-juri wus padha manggon nang kursine dhewe-dhewe. Siswa-siswi
gantian munggah panggung lan nampilke tampilan sing paling apik. Kabeh siswa
ora ngerti sing ditampilke apik apa ora, sing penting wis usaha nampilke sing
paling apik.
Saiki gilirane Bestari, dheweke ngrasa gugup. Aneh. Kamangka
biasane ora ngrasa gugup kang gedhe banget kaya ngene. Wong saka mburi nepuk
pundak Bestari, ”Kowe mesthi bisa Bestari, kowe rak wus latihan keras nganti
saiki ta? Ngapa mesthi wedi? Perkara apik apa ora sing penting tampil kanthi SEMANGAT.
Oke??“ Rendi mbagekake grapyak. Bestari mesem lan ngangguk “Oke. Nyuwun dongamu
ya Ren, penampilanmu mau apik banget lho, aku seneng karo tarianmu“. Rendi sing
ana ing ngarepe mung bisa ngguyu “Ha ha haa, ngapa mung seneng karo tarianku?
Lha nek karo aku seneng apa ora? Ha ha ha”.
Bestari kaget. Dheweke ngguyu karo ngrasa isin banjur munggah
panggung. Banjur kandha “Nang donya iki , mimpi dadi wong bodho iku ora
ana. Aku persembahke lagu iki kanggo
wong tuwaku, guru-guruku lan wong sing lagi wae maringi aku semangat. Dinda
langsung nyanyi. Swara gitar sing dipetik Bestari kaya lagu nang swarga kang
bisa gawe tentreme ati kang lagi gundah. Kabeh kesengsem, kalebu juri kang ana
ing ngarep. Sakwise kuwi, acarane rampung.
Akhire dina keberangkatan tumuju London wis cumepak. Nang pesawat,
salah sawijining wong wadon nyedhaki Bestari. Wanita kang duwe tatapan tajam
kang bisa gawe Bestari sethitik ora nyaman.
”Kowe mesthi ngrasa seneng ta? Sak iki kowe bisa seneng sik. Gedhene
kaya ngapa usahamu, kowe bakal kalah
karo aku“.Bestari kaget lan mesem sethitik dipeksa“.Bestari banjur jawab “Aku?
Aku ora bakal kalah karo kowe”. Ajeng karo mesem sinis mangsuli “Lakukan
sing terbaik, kawan”. Meneh lan meneh, Bestari digawe kaget karo wanita iku.
Sikap lan tindak–tanduke sing sak suwene iki mung dinggo gawe aku terpacu bisa
menang. Ajeng banjur lunga ninggalke Bestari sing isih kaget.
Sakwise penerbangan puluhan jam, akhire tiba nang London. Bestari
mlaku nang antara wong-wong kang padha mlaku, mudhun saka pesawat. Rendi saka
mburi ngampiri Bestari sing kabotan gawa kopere. Rendi mbantu nggawakake koper
gedhe iku”. Piye? Perjalanane, nyenengake ta ? Rendi takon. “Matur suwun ya
Ren” wangsulane kang lirih saengga Rendi
ora bisa krungu suwarane. “Ren, iki wis dadi gegayuhanku, dadi obsesiku sak
suwene iki”. Bestari neruske omongane. Wong loro kuwi mung pada ngguyu lan
ngrasake isin tumuju bis kang ngeterke ning penginapan.
Gegayuhan, katresnan, krasa bahagia umpama nduwe rasa iku. Usaha, kerja
keras lan donga kang dadi utama dinda bisa nggayuh impene. Bestari ngerti, perjalanane
ora mung mandhek tekan kene. Dheweke pengen sinau lan golek pangerten apa kang
sadurunge ora dingerteni. Bestari wani duwe pangangen-angen lan pangangen-angen
kuwi kang bisa dadi jalaran dheweke tekan kene.
Unsur –Unsur Cerkak
A. Irah-irahan : Gegayuhan lan Katresnan
B. Basa ( gaya, style) : Ngginakaken Bahasa Jawa
Ngoko lan Krama.
C. Tema : Impian kaliyan
ketaman asmara.
D. Alur : Maju
E. Setting
Setting
panggonan : Omah, Sekolah Seni, Bandara .
Setting
suasana :
Gembira, kaget, seneng.
Setting
waktu : Esuk
lan bengi .
F. Paraga :
1. Bestari
2. Mbak Tuti
3. Pak Satpam
4. Rendi
5. Susi
6. Ajeng
7. Binsar
G. Wataking paraga
1. Bestari
: Becik, pantang menyerah, kerja keras
2. Mbak
Tuti : Becik, penyayang
3. Pak
Satpam : Becik, Seneng tetulung
4. Rendi : Becik, Grapyak, Ceria
5. Susi : Becik, ceria
6. Ajeng : Sombong,Sinis, tapi
nggatekake.
7. Binsar : Becik, ceria
H. Budi pekerti
Saben manungsa kudu duwe
mimpi kang bisa dadi penyemangat utawi pacuan supaya bisa dadi sukses
Usaha, kerja kang
sregep, donga kang dadi utama sukses.
Bakat manungsa iku kudu dikembangke
Iros adalah Ismail Iroprojo adalah Ismail
Wiroprojo adalah Ismail
No comments:
Post a Comment